Zniekształcenie, zniekształcić – zmiana postaci, kształtu polegająca na organicznym, mechanicznym odchyleniu od normy; deformacja; zniekształcić – pozbawić pierwotnego kształtu; zdeformować.
Charakterystyczną cechą formalną glitchu w obrazie jest zniekształcenie.
a to ma swoją długą historię.
Pitagorejczycy zostawili po sobie na piśmie: Peri physeos (o przyrodzie) z przełomu IV/V w.p.n.e. , gdzie połączyli matematyczne wyliczenia z wartością estetyczną. Były to podwaliny proporcji i perspektwy. Czyli obrazu cyfrowego.
Euklides w dziele Elementa, w IV/III w.p.n.e., wziął pod uwagę dotychczasowe dokonania w dziedzinie optyki i geometrii i opracował podstawowe zasady dot. perspektywy linearnej, w której odległość warunkowała wielkość przedmiotu. W renesansie, śladem Euklidesa (a później Ptolemeusza, który podjął temat perspetywy linearnej w II wieku), stosowanym systemem do określania przestrzeni w obrazie była perspectiva artificialis, która pozwalała na projektowanie architektonicznych konstrukcji. Perspectiva artificialis - po polsku "sztuczny widok". Zniekształcenia perspektywiczne są oczywiste - są jawną formą zniekształcenia.
W 1690 roku, Antoine Furetiére, francuski uczony i pisarz stworzył definicję w Dictionnaire universel: "obraz: wyobrażenie lub przedstawienie czegoś, wykonane przez malarza pędzlem i farbami." Niby oczywiste, ale wcześniej obraz był definiowany nieco mnie wyniośle - był po prostu kupą desek i płótna pokrytego farbą. Dwa pierwsze słowa, które określają obraz jako podmiot, który sam w sobie stanowi wartość zmieniają rozumienie obrazu. Staje się czymś więcej - wyobrażeniem.
Zniekształcenie pojawia się w wyniku przeciwstawienia się, lub przewartościowania wprowadzanych numerycznych zasad stosowania proporcji, czy zasad perspektywy. Najzabawniejsze jest, że perspektywa sama w sobie jest zniekształceniem i to ona stanowi wypadkową większości zniekształceń, z tym, że zastosowanie tych zniekształceń miało chlubny cel:
Perspektywa bowiem, według słownika Polskiego PWN to (między innymi): „przedstawienie trójwymiarowych przedmiotów na płaszczyźnie, tak aby patrzący na rysunek miał wrażenie głębi”, czyli chodzi o iluzję przestrzeni na płaskiej powierzchni (grafika komputerowa, płaskie ekrany, stereoskopia i 3d - wciąż jesteśmy formalnie w epoce starożytnej)
W obrazie cyfrowym, dotkniętym glitchem, zaburzone wersy zapisu kodu obrazka to linie perspektywiczne, które zostają zniekształcone lub całkowicie wykluczone. Termin data bending, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza "wyginanie, naginanie danych".
